Kim bilir neler geldi de aklına
dökülüverdi gözlerinden, sessizce,
iki damla yaş
Kabullenmek almıyor bilmenin yükünü
Saçlarını okşar gibi yitirdiklerinin
uzandı elin sildi kirpiklerinden başlayarak.
Ah! diyorsun sanki dalıp giderken maziye
Zamanı geriye çevirmek değil dileğin
hızlıca sarmak ileriye
Yavrunu verdin ya anasının koynuna
seninki artık memleket hasreti.
