Tutsak duvarlar

Bir başlangıcım yok ya da bir sonum
sanki hep olduğum yerdeydim
geçmişi anımsıyorum
hayal meyal
ve gelecek hep geçmiş gibi
sanki olduğum yerde büyüttüm kendimi

Hayal meyal hatırlıyorum
Kadınlar vardı, adamlar vardı
Büyüyen, büyüyen çocuklar vardı
Hepsinin ortasındaydım
Kelimelerim isyandan bihaberdi
Yolun, gençliğin, zamanın ortasındaydım
Sevginin, aşkın, yalnızlığın
İnsan olmanın, güvenin, ihanetin ortasındaydım
Bir an gözlerim kapandı
Bir an gözlerim doldu
Bir an gözlerim açıldı
Hepsine hiç olmadığım kadar uzaktım?

Bucaksız bir yolun kıyısında küçük bir istasyon
Giden gelenden hep bir fazla
Kaldırım taşlarının ve topukların kırıklığı
Her trenin titrettiği özgür raylar, tutsak duvarlar
Gelene duyulan güven, gidenin bıraktığı nefret
Aşka duyulan özlem, özlemin yarattığı aşk
Sonsuz bir döngünün içinde hep durgunluk var
İnsan...
hepi topu bu kadar