- İsimsiz -
İnsan gerçeğinin en acıyan yeri
Mutluluk simsarının satamadığı kederi
Güz vurmuş, kurumuş, dalından kopmuş yaprağın
ilk ve son seferi
Hep gölgesini takip etti insan
ve güneş bunun için doğdu her gün
hep yaşanmamış kaldı yaşanılan
yalan çıktı zaman çekimleri
"Yazgı"
insanın, Tanrı ile arasında
sıkışıp kalmışlığı
- İsimsiz -
Sensizlikten çıkardım seni
Aydınlığın karanlığa döndüğü saatlerde
sakladım bir sokak lambasının altında
ve sivrisineklerin lambaya her çarpışında
öptüm
- İsimsiz -
Sen sen ol, yol olma!
Gideceksen git, kalacaksan
bul köklerini
Ne yol biter
Ne de ayaklar bilir
o yolda ezdiklerini.
- İsimsiz -
Şiir, hüzündür
Aydınlığa yazılmaz bir şiir
ya karanlıktır bir şairin gözlerini kaplayan
ya da özlemidir aydınlığın
Ondandır
sana gelemeyişim
- İsimsiz -
Bazen balık olasım gelir,
bir oltanın ucunda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder