Aklına düşer
inandığın hayatın kıyısına vardığında
Düşünmeye çalışırsın yakınlığı ve uzaklığı
Ne bir yere yeteri kadar yakın olmuşsundur
ne de yeterince uzak
kendini kandırman saatini geri almandan bellidir
Bir boşluğu başka bir boşlukla doldurmaya çalışırsın
Aklına düşer
dudaklarının kuruluğu
ellerinin soğukluğu
ve eksikliği yaşadığını zannettiğin hayatın
Yitirilmiş bir hayattan belirsiz bir yaşamı çeker çıkarırsın
Ömrünün ortasına diktiğin duvarları yıkarsın birer birer
Koyduğun kurallar, prensiplerin bir çaresizlik anında yok oluverirler
O anda anlarsın yaşadığın "an"ı
sonrasından ziyadedir ve öncesinden
ne geçmişe borcu vardır ne de geleceğe itimadı
Aklına düşer
hiç yaşamadığın
son nefesin tekrarıdır her bir an
onca yaşlanmışlığa rağmen hiç yaşanmamışlığı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder